4و نیم سالگی
4و نیم سالگی روزها می گذرند، با چشم بر هم زدنی...
عزیزدل من؛
به یاد 4 سال و 6 ماه پیش می نویسم...
به یاد تک تک دقایق و ثانیه ها و لحظه هایش...
که عزیزترین لحظه هایم بودند،
بی شک ناب ترینشان...
لحظه های مادر بودن!
که جز مادر باشی،نمی توانی درکشان کنی!
لحظه ی دنیا آمدنت،اولین شیر خوردنت...
دست بالا آوردنت،چیز در دست نگه داشتنت!
اولین خنده های ارادی ات...
نشستنت،دندان درآوردنت،راه رفتنت...
لحظه های نفس کشیدنت کنار من،درست دهان به دهان من؛
آنجا که نفسم را باتو هماهنگ می کردم که بازدم تو دم من باشد...
لحظه های پر شور دویدنت!
لحظه هایی که چشمانت مرا می جست!
لحظه های پر مهر خوابیدنمان!
بوسه های لطیفت،نوازش دست های کوچک و پر عطوفتت!
با تو؛لحظاتی را گذراندم که جز زیبایی چیزی ندیدم.
هر چه بود عشق بود و شورکودکی و دنیای پاک تو...
با تو بهترین هارا تجربه کردم...
روزهایی که گذشت بر نمی گردد!
تنها یادشان هست که آرامش می بخشد،لبخند جاری می کند!
همیشه به یادشان هستم...
به یاد همین 4 سال و 6 ماه که گذشت...
چقدر خوشحالم که تو را دارم،بی نظیر بی همتای من...
4و نیم سالگیت مبارک،خانوم کوچک من؛
تو یک آرزوی مداومی...
دوستت دارم عزیزترین من...
